Бир
отахон сўзларди,
Насихатни кўзларди.
Кулиб туриб бўзларди:
- Қарииб қолдим!
Савлат тўкиб турган ким,
Давраларда юрган ким.
Улфатчилик қурган ким.
Қарииб қолдим!
Кўрганингга хурсанд бўл,
Турганингга хурсанд бўл.
Юрганингга хурсанд бўл.
Қарииб қолдим!
Хаваслар эди уммон,
Орзулар энди гумон.
Ахир бўлябмиз сомон,
Қарииб қолдим!
Бир шамолга ўн чўчиб,
Юрагинг қиндан кўчиб.
Шамдай ёниб бир ўчиб,
Қарииб қолдим!
Бугун жуфт эртага тоқ,
Ажинли қўлар қадоқ.
Қора соч бугунчи - оқ,
Қарииб қолдим!
Синаб сабру бардошим,
Белангилик йўлдошим.
Қабоқда қотган ёшим,
Қарииб қолдим!
Қариликка-ку бор деб.
Бу ёшликни такрор деб,
Барчасини бекор деб,
Қарииб
қолдим!
Вақтингни қилмагин хор,
Қариганда вақт бекор.
Ғайрат бор, йўқдир мадор,
Қарииб қолдим!
Афсус эмас ўйларим,
Шукронадир куйларим.
Кўрган куним тўйларим,
Қарииб қолдим!
Гапларим олма малол,
Бизни кўриб ибрат ол.
Қаддинг бўлмасидан дол,
Қарииб қолдим!
Бу манзил тугар бирдам,
Узоқ билгандим чиндан.
Армонла дема сен ҳам,
Қарииб қолдим!
© Акбаржон Абдулмажид
Комментарии
Отправить комментарий