Айрилган – биз!

 Ўтaябди ку кунларим ҳам кунлик бўлиб,

 Котибларим битиклари энлик бўлиб,

 Бугун куним ўтганидан хунук бўлиб,

 Кулса кўзим, йиғлар қалбим, билолмассиз.

 Қадри улуғ инсонидан айрилган – биз.

 Давра қуриб ҳангомадан бошла, деманг,

 Тушунарсиз изтиробни  ташла, деманг,

 - Дардинг ютмай кўзларингни ёшла, деманг,

 Ютмасам гар, менга тоқат қилолмассиз,

 Қадри улуғ инсонидан айрилган – биз.

 Ўнгланмадим, гуноҳларим ортса ортди,

 Юзга ажин, пешонага чизиқ тортди,

 Мижжамизга яширинган ёшлар қотди,

 Таъриф этсам, тинглаб ёндан жилолмассиз,

 Қадри улуғ инсонидан айрилган – биз.

 Улуғларни кўрган онни  бахт дейдилар,

 Бахтдан ортиқ қай бойликни тахт дейдилар?

 Дардга даво табиб номин вақт дейдилар,

 Бу табибдан дардга даво тополмассиз,

 Қадри улуғ инсонидан айрилган – биз.

 Карвонларга отилган кўп лойни кўрдик,

 Лой отганга сукут қилган сойни кўрдик,

 Зулматларга маърифатли ойни кўрдик,

 Қўллари лой, қадри енгил қиллмассиз сиз,

 Қадри улуғ инсонидан айрилган – биз.

 Фарзанд кўрай, Устозимдай униб ўссин,

 Маърифат ла жахолатнинг йўлин тўссин,

 Ўғил бўлса у, Муҳаммад Содиқ бўлсин,

 Ният қилдим, қўл очиб жим турмассиз сиз,

 Қадри улуғ инсонидан айрилган – биз.

 Кўрган икки кўзимизга биз қозимиз,

 Ўтганларга рози бўлинг, биз розимиз,

 Айрилган ул улуғимиз – Устозимиз,

 Ўксик қалбни яна қайта тилмассиз сиз,

 Қадри улуғ инсонидан айрилган – биз.

 Булбул учун кўркам боғу-гулзор ширин,

 Рўзадорга оғиз очар – ифтор ширин,

 Муҳаббатли кўнгилларга дийдор ширин,

 Хавзи ковсар дийдоргоҳдан умиддамиз

 Қадри улуғ инсонидан айрилган – биз

© Акбаржон Абдулмажид
2015 йил 27 июл