Жаннатдаги қўшни

Қадимда бир подшоҳ халқи унинг хукумронлигидан қандй кайфиятда эканлигини билиш учун шаҳар кезгани чиқибди. Одамлар таниб қолмаслиги учун ташқи кўринишини ўзгартириб фақат биттагина хизматкорини ҳамроҳликка олибди. Қишнинг совуқ кунлари экан.

Масжиднинг олдига келганида қараса ҳеч қаерга борадиган жойи йўқ икки фақир киши совуқдан қалтираб ўтиришган экан.

Суҳбатларини тинглагиси келиб подишоҳ уларга яқинлашибди.

Улардан бири хазилкаш экан, совуқдан шикоят қила бошлабди:

- Эртага жаннатга тушадиган бўлсам у ерга подишоҳимизни киришига қўймайман! Жаннат даравозаси олдига яқинлашаётганини кўриб қолсам, пойавзалимни ечаманда бошига қараб отаман!

- Нимага подишоҳни жаннатга киришини хоҳламайсан? - қизиқди унинг ҳамроҳи.

- Албатта қўймайманда. Биз буёқда, изғиринда қалтираб ўтирсак, у киши иссиққина саройида мазза қилиб ўтирибди. Бизнинг бу ҳолатимиздан хабарлари ҳам йўқ. Шундай экан қандай қилиб жаннатда мен билан қўшни бўлсин? Биродар, биласанми, бундай қўшним бўлишини ҳуч хоҳламайман - деб иккиси хазил қилиб кулишиб ўтирарди

- Бу масжидни ва бу иккисини яхшилаб эслаб қол - хизматкорига буюрди подишоҳ. Саройга қайтишлари билан ўйлаб қўйган ишини бажариш учун одамларини ўша масжидга юборди.

Одамлар йўқлаб келганини билган бу икки бахтиқаро қўрқиб нима иш қилганини билолмай турганларида уларни шинам бир хонага олиб киришдида уларга шундай дейишди:

- Бугундан бошлаб сизлар шу хонада яшайсизлар, еб-ичасизлар, подшоҳимизнинг хаққига дуода бўласизлар, лекин подшоҳимиз жаннатга кирмоқчи бўлса зинҳор қаршилик қилмайсизлар!

http://www.islaming.ru/index.php/etika/2012-05-23-13-20-39/1010-2012-10-05-06-45-29.html

Рус тилидан Акбаржон Абдулмажид таржимаси