Даҳрийлар (шеър)

Сўзласангиз сўзларингиз бийрон-бийрон,

Гапларингиз кишиларни қилар ҳайрон.

Худосизлик давосини қилган нодон,

Эссиз, сиздай кишиларга номи инсон.

Аждодларнинг юзларига аёқ қўйиб,

Ҳақдан кечиб, бунда шайтон йўлин суйиб.

Дунёси-ю охирати қолар куйиб,

Эссиз, сиздай кишиларга номи инсон.

Динсизлардан ким ҳам излар диёнатни,

Қабул қилар оддий ҳолдай хиёнатни.

Сизга қандай ишонишар омонатни,

Эссиз, сиздай кишиларга номи инсон.

Даҳрийликка интиласиз куйиб-ёниб,

Гуноҳлардан сипқорасиз қониб-қониб

Фарзандингиз бир кун қолса сиздан тониб,

Эссиз, сиздай кишиларга номи инсон.

Динин дея боболар ҳам берганда жон,

Қайдан келди бу миллатга бегона қон.

Битта ўзбек ўз динига қилса исён,

Эссиз, сиздай кишиларга номи инсон.

Оҳират йўқ - қилмишлари жавобсиздир,

Яхшилик йўқ - улар бари савобсиздир.

Сизлар учун дўзах балки азобсиздир,

Эссиз, сиздай кишиларга номи инсон.

Даҳрий деган номингизга сармаст юринг,

Бу дунёда яшаб қолинг, ҳаёт қуринг.

Пушаймонлик  кеч бўлади қараб туринг,

Эссиз, сиздай кишиларга номи инсон.

Бу миллатга оғир иллат Ҳудосизлар,

Ўй хаёли айши-ишрат Ҳудосизлар.
Оқил учун катта ибрат Ҳудосизлар,

Эссиз, сиздай кишиларга номи инсон.

© Акбаржон Абдулмажид