Вафот этишидан олдин бой одам фарзандини чақиртириб келдида:
- Ўғлим, мен вафот этганимдан сўнг кафанлашганларида оёғимга пайпоқ кийгизиб қўй,- деб тайинлабди.
Ўғли "Нима учун" деб сўраганида:
- Айтганимни қилгин, тамом! - дедида бошқа сўз айтмади.
Шундан сўнг у имомни чақиртириб унинг қўлига бир хат берибдида вафот этганидан сўнг уни ўғлига бериб қўйишни илтимос қилибди.
Вақти келиб ота вафот этгач, уни ювиб - тараб сўнг, кафанлашмоқчи бўлганида ўғил келиб отасининг васиятига кўра унинг оёқларига пайпоқ кийгизмоқчи бўлибди. Аммо имом ва атрофдагилар ўғилни бундай қилишига йўл қўйишмади. Бундай қилиш мумкин эмаслигини тушунтиришларига қарамасдан ўғил қаршилик қилиб тураверибди . Шунда имом унга отасининг мактубини топширибди. Мактубда шу сўзлар ёзилган экан:
- Ўғлим, хаётимда жуда кўп бойлик ортирган бўлсамда, кўриб турибсан, битта пайпоғимни ҳам ўзим билан олиб кетаолмаябман. Буёғига ўзинга хулоса чиқар! Аллоҳдан қўрқ! Отанг ҳам ёрдам бераолмайдиган кун келишидан олдин яхши амаллар қилиб, ўзингни қутқаришга улгуриб қол!
Манба: ВК нинг "Ваши истории, притчи, рассказы" саҳифаси
рус тилидан Акбаржон Абдулмажид таржимаси
Комментарии
Отправить комментарий