Бир замонлар жуда хунук одам яшаган бўлиб унинг ташқи кўриниши ўта ёқимсиз экан. Шунгами, у одамлардан ажраб якка ўзи кун кечирар, ўзига эски-туски матолардан кийим тикиб, қўй жунидан катта ва узун қалпоқ тўқиб олиб, доим шуларни кийиб юрар экан.
У қишлоқлар, шаҳарлар кезиб, бир мамлакатдан иккинчисига ўтиб умргузаронлик қилар экан. Бир куни бир шаҳарга кирганида у ернинг одамлари қўлини бигиз қилиб кўрсатганча унинг устидан кулишиб: "Қаранглар, қандай бадбашара одам экан, бунинг устига бесўнақай кийим ва чўқчайган қалпоқ кийиб олибди", - деб масқара қилишибди.
Шунда у киши одамларга салом бериб, сўнг шундай дебди:
- Биласизларми, бу усти бош, қалпоқни ўзим тўқиб, тикканман. Уларни масқара қилганингиз учун сизларни мен кечирдим. Аммо менинг қиёфамни Аллоҳ яратган, энди истиғфорни Унга айтинглар, сизларни Аллоҳ кечирсин!
рус тилидан Акбаржон Абдулмажид таржимаси
Манба: ВК нинг Ваши истории, притчи, рассказы.
Комментарии
Отправить комментарий