Фақир талаба

Бундан 70 йиллар муқаддам Шайх Суютий  Дамашқда яшаб Товба масжидида дарс берарди. Шайхнинг бир фақир шогирди бор эди. Шу даражада фақир эдики бир неча кунлаб егани хеч нарсаси бўлмасди. Бир куни шу даражада оч қолдики агар бирон нима емаса ўлиб қолиши мумкиндай сезди ўзини.

Шунда у "Мен узрли ҳолатдаман, бирон ўлимтик есам ҳам хаттоки ўғрилик қилсам ҳам айб бўлмайди, агар емасам ўлиб қолишим мумкин", - деб хаёлиданўтказди. Шу ҳаёл билан у Дамашқнинг узун тор кўчалари бўйлаб бир тишлам бўлсада егулик топиш илинжида боши оққан томонга кета бошлади.  У вақтларда Дамашқ кўчалари тор, эгри кўчалардан иборат бўлиб уйлардаги айвонлар пас қурилган, хатоки унга сакраб чиқиш ҳам оссон бўлган экан.

Қорни оч талаба айвонлардан бирига сакраб чиқса ховлида қандайдир аёлни юрганини кўрибди. Шунда Аллоҳдан қўрққани учун бошқа томонга ўгирилибди. У томонда эса хеч кими йўқ хонадон бўлиб бу ердан хушни оладиган даражада ширин таомнинг хиди келибди. Очиққан талаба ҳеч ўйлаб ўтирмасдан дахлизга сакраб тушибдида қозонниг олдига бориб қопқоғини очиб кўрибди. Қозон ичида бақлажоннинг ичига қиймалар солиб пиширилган ажойиб таомни турган экан. Биттасини олиб бир тишлаган экан ҳаёли ўзига келибди:

- Нималар қилябман, шариат илмининг толиби бўлсам, бегона уйга овқат ўғрилаш учун кирдимми, - деб бақлажонини ҳам тишлаганини ҳам ташлаб масжидга қайтибди.

Очликдан силласи қуриб деворга суянган холида мудроқ босганча устозиннинг  дарсида ўтираверибди. Қачонки ҳаммаси ўтиб кетганидан сўнг ўзига келиб қараса паранжи ўранган хотин турган экан. Хотин Шайхнинг олдига бориб ундан пичирлаб ниманидир гапирибди. Шайх атрофга қараб очқолган, фақир шогирдидан бошқа хеч кимни кўрмабди.Шунда Шайх шогирдининг олдига бориб ундан секин сўрабди

-Уйланишни хохламайсанми?

Силласи қуриган шогирд жилмайганча: "Эҳ, Шайхим, ўзим очликдан силлам қуриб бораётган бўлса, егани хеч нарсам йўқ. Қандай қилиб уйланишим мумкин " - деб жавоб берибди.

Шайх айтибдики:

-Бу томонидан хавотир олма! Бир аёлга умр йўлдош керак. Бева аёл экан, уйида қари холаси билан ёлғиз қолибди",- деб масжид бурчагида паранжили хотинни кўрсатибди, - Улар бу ерда бегона экан, ёлғиз бўлмаслик ва зўравонларнинг нишонига айланиб қолмаслик учун турмуш қурмоқчи экан, шунга сен розимисан?

Шогирди буларни эшитиб никоҳга рози бўлибди. Шунда Шайх махр хаққини ўзи тўлаб, уларни никоҳини ўқиб қўйибди. Шундай қилиб иккиси уйига қайтибди. Уйда хотин паранжисини олганида кўрибдики,у  ҳуснда тенги йўқ гўзал бир аёл экан.

Шунда аёл эрининг қорни оч ёки тўқлигини сўрабди. Унинг қорни очлигини билгач қозонни қопқоғини очиб таом хозирлайман деб қараса бир бақлажон тишланган холатда экан.

- Эй Аллоҳим, кимдир бақлажонни тишлабди, деб маюсланибди аёл

Шунда унинг эри овоз чиқариб йиғлаворибдида бўлган воқеани хотинига  айтиб берибди. Аёл ўйланиб туриб айтибдики:

-Аллоҳга ҳамду- санолар бўлсин. Биргина харом луқмадан ўзингни тийганинг учун Аллоҳ сенга ўша таомни тўлиқлигича халол қилиб қайтарибди, унинг устига катта уй-жойи билан гўзал хотинни ҳам қўшиб берибди.

http://islam-dag.ru/

рус тиладан Акбаржон Абдулмажид таржимаси